Als ik het goed heb begrepen is de strijd tussen de Trumpisten en de anti-Trumpisten er een tussen laagopgeleide plattelanders versus beter opgeleide stedelingen. Nu vind ik mezelf als typische stedeling die vijfentwintig jaar op het Franse platteland gewoond heeft een deskundige op dit gebied. Want laten we wel wezen, De VS hebben niet het monopolie op deze problematiek. Zo kan de Farmers Defense Force niet rekenen op groot begrip onder de stedelijke bevolking en zeker niet bij het hoogopgeleide deel daarvan, en zo waren de gele hesjes niet uitzonderlijk populair bij de Franse stedelingen. En in Engeland zong John Lennon al in de jaren ’70 in zijn Working Class Heroe: “You’re all fuckin’ peasants as far as I can see”, wat ook niet van grote liefde voor de boerenstand getuigde.
In Frankrijk is de haat van de plattelandsbevolking tegen de Parijzenaars spreekwoordelijk. Wij kregen na onze vestiging in Frankrijk al snel door hoe de hiërarchie van ongewenstheid op het platteland in elkaar zat. Eerst de Duitsers, dan de Parijzenaars en dan de rest van de wereld. Dus wij mochten ons nog gelukkig prijzen. Maar dat wij als neoruralen ooit op gelijke voet zouden kunnen leven met de plattelanders was uitgesloten. Dus namen wij al snel de terminologie van de Franse stedelingen over door wie iedereen die op het platteland leeft als “plouc” bestempeld wordt. Maar denk nu niet dat dat komt doordat beide bevolkingsgroepen geen contact met elkaar hebben, het idee van onbekend maakt onbemind dus. Nee, zo zit dat niet. Franse stedelingen gaan er prat op hun oorsprong op het platteland te hebben. Ze komen niet uit Parijs of Lyon, maar uit Bretagne of de Haute-Savoie. Vaak hebben ze daar nog een familiehuis waar de vakanties doorgebracht worden. Normaal geeft dat geen problemen. Gedurende die paar maanden per jaar leven beide bevolkingsgroepen vreedzaam naast elkaar. Zolang de stedelingen zich niet gedragen als hun adellijke voorouders of anderszins feodaal is er niets aan de hand. Toen ik een tijdje geleden een Maserati voor onze bescheiden dorpsherberg zag staan en aan de baas vroeg of hij een nieuwe auto had, wees hij naar drie dames in bontjassen. Alsof het de normaalste zaak was, vertelde hij dat ze daar-en-daar een huis hadden en ieder jaar om deze tijd kwamen. Maar toen de corona-crisis uitbrak en de Franse bevolking door een strenge lockdown werd getroffen, haastten de inwoners van de grote steden zich net op tijd naar hun familiehuizen, landhuizen en kastelen om daar “le confinement” in relatieve vrijheid te ondergaan. En toen waren de plattelanders opeens een stuk minder onverschillig over hun tijdelijke dorpsgenoten. “Ze eten onze voorraden op en als dank brengen ze het virus hierheen”, klonk het. Om maar te zeggen dat de vreedzame coëxistentie tussen beide groepen een nogal smalle basis heeft die zomaar weg kan smelten als de omstandigheden veranderen. En als een populistische beweging of leider daar gebruik van weet te maken, kan zoiets als nationale eenheid zomaar uiteen splijten. Nu wil ik niet meteen de gele hesjes en de Farmers Defense Force gelijkstellen met QAanon en geloof ik niet dat Thierry Baudet en Marine Le Pen een even grote bedreiging vormen voor onze toekomst als Donald Trump, maar een feit is wel dat als de ene helft van de samenleving de ander niet meer ziet er griezelige dingen kunnen gebeuren. De Franse revolutie lijkt wel ver weg, maar ik vrees dat de mensheid intussen niet veel wijzer is geworden. En het vijandbeeld dat door de aanhangers van QAnon wordt geschetst doet schrikbarend veel denken aan de krankzinnige verzinsels waarmee moest aangetoond worden dat de joden van levensgevaar waren voor onze beschaving. En we hebben nog maar net de 75e verjaardag van de bevrijding van deze waanzin gevierd. Als je het wilt weten, beste lezer, dan is volgens mij de bedreiging van het Coronavirus voor de wereldbevolking futiel vergeleken met wat ik gemakshalve maar het Trumpisme noem. En ik neem Covid-19 bloedserieus.